تاریخچه سقف وافل

بررسی این موضوع که سقف ها باربری 2 طرفه داشته باشند، به دوره هخامنشیان یعنی حدود 2500 سال پیش برمی گردد.طبق آثار بجا مانده و مطابق تحلیل باستان شناسان، سقف تخت جمشید از الوارهای چوبی متعامد بوده است. همچنین ایده بکارگیری عملکرد سقف وافل را در بنای آکروپولیس یونان، هم دوره با هخامنشیان می‌توان دید. بخش اعظم بنای آکروپولیس در سال های 429 تا 461 پیش از میلاد ساخته شده است. نمونه بارز دیگری از سقف وافل را در نقاشی معروف شام اخر اثر لئوناردو داوینچی می‌توان مشاهده نمود.
سقف وافل در قرن 19 میلادی با گسترش علم سازه ظاهر امروزی پیدا کرد و رشد صنعت منجر به تغییر بنیادین شرایط 
اجرای سازه ای و معماری سقف وافل نسبت به بناهای قدیمی شد. این تغییرات باعث شد سقف وافل به حوزه مهندسین معماری راه پیدا کند و باعث گسترش ساخت و ساز، سازه هایی با دهانه وسیع برای اجرای طرح های نا منظم شود که اجرای آن تا قبل از سقف وافل مشکل بود، در همین بازه زمانی سیستم سقف وافل کلاسیک در آمریکا و کشور های اروپایی برای تامین دهانه های گسترده بدون نیاز به ستون مورد توجه قرار گرفت؛ و در ساخت سازه های مختلفی نظیر فرودگاه ها، پارکینگ ها، برج های مسکونی، هتل ها، مراکز تجاری، موزه ها، دانشگاه ها و ... بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد.

  تاریخچه سقف وافل  تاریخچه سقف وافل  تاریخچه سقف وافل
در ایران نیز از سال 1354 سقف وافل مورد توجه قرار گرفت و بدلیل استفاده از قالب های فلزی و فایبرگلاس و سختی هایی که این نوع قالب ها داشتند گسترش چندانی نداشت، لیکن امروزه در ساخت قالب ها از پلاستیک پایدار و فشرده استفاده می شود که امر مشکلات فنی و اجرایی سقف وافل قدیمی را برطرف نموده است.
تاریخچه سقف وافل
از اولین بناهای قدیمی وافل در ایران میتوان به ایستگاه راه آهن اصفهان (سال ساخت 1354)اشاره کرد